जन्मखुण

काळ दु:ख करतो हलकं, असं ऐकलं होतं
स्वत: अनुभवायला मिळेल, वाटलं नाही
जखम आयुष्यभर पुरेल असं वाटलं होतं
कुणी आलं रिझवायला जरि,ऐकलं नाही

कळंत गेलं हळू हळू जग आसपासचं
समजलं की लोक घायाळंच जगतायत
माझं माझं म्हणत होतो, ते एवढसं!!
तरि बाकी सग्गळे उमलुन बघतायत

मग काय, जखम होत गेली कोरडी आपोआप
आणि आश्चर्य, मन ओलं होत गेलं अजून
आता व्यथा तेवढी मिळाल्ये खूssप मोठी
पण दु:ख मात्र नाही, फक्त उरल्ये जन्मखुण....